Είναι πλέον ξεκάθαρο πως η Ελλάδα αλλάζει πορεία και πως είναι καιρός να στηριχθούμε στις δυνάμεις μας για να μπορέσουμε να ξεπεράσουμε όλοι μαζί τη μακροχρόνια οικονομική και κοινωνική κρίση. Οι παραγωγικοί φορείς, η ελληνική Πολιτεία, οι εργαζόμενοι και η ελληνική κοινωνία οφείλουμε όλοι μαζί να σχεδιάσουμε και να υλοποιήσουμε ένα νέο αναπτυξιακό μοντέλο για το αύριο της χώρας. Ένα μοντέλο που θα δημιουργήσει σταθερά έσοδα για το κράτος, θέσεις εργασίας για τους νέους και θα δώσει βάθος και προοπτική στην ανταγωνιστικότητα της χώρας μας.
Σε αυτό το νέο αναπτυξιακό μοντέλο, η Ελληνική Φαρμακοβιομηχανία είναι ένας από τους κλάδους που θα παίξει καθοριστικό ρόλο, με βάση όλες τις μελέτες ανεξάρτητων φορέων, όπως ο ΙΟΒΕ, το ΕΒΕΑ, η McKinsey και το KEΠΕ. Για αυτό και λέμε σε όλους τους τόνους πως το Ελληνικό Φάρμακο είναι η ΛΥΣΗ για την Υγεία, για την Κοινωνία και για την Ανάπτυξη. Ως «λύση» λοιπόν πρέπει να δει το Ελληνικό Φάρμακο και η Πολιτεία. Αντί για αυτό όμως, βλέπουμε να χαρίζεται η αγορά από την Πολιτεία σε ξένα συμφέροντα.
Οφείλουμε όλοι μας να γνωρίζουμε, ποιοι επιδιώκουν την κατεδάφιση της Ελληνικής Φαρμακοβιομηχανίας, στο δρόμο της πλήρους αποβιομηχάνισης της χώρας. Μέσα στις μνημονικές μας υποχρεώσεις ήταν και η διενέργεια διαγωνισμών για τις προμήθειες των νοσοκομείων. Σε καμία περίπτωση δεν ήμασταν και δεν είμαστε αντίθετοι στη λογική των διαγωνισμών. Αξίζει όμως να δούμε ποιο πλαίσιο ακολουθούν άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ποιο ακολουθούμε εμείς. Στη Γερμανία γίνονται από ομάδες νοσοκομείων άτυποι διαγωνισμοί, όπου καλούνται να συμμετάσχουν μόνο εταιρίες που έχουν αποδείξει τη συνέπεια και την ποιότητα τους. Στη Γαλλία αποφεύγονται οι διαγωνιστικές διαδικασίες για προϊόντα που προσφέρονται από Γάλλους παραγωγούς, ενώ στην Αγγλία είναι κοινή πρακτική τα νοσοκομεία να προμηθεύονται όλες τις δραστικές ουσίες από τουλάχιστον τρεις προμηθευτές, ώστε να μην υπάρχουν ελλείψεις.
Αντίθετα στη χώρα μας ακολουθούμε ένα φαύλο πλαίσιο διαγωνισμών που είναι προφανές πως έχει στόχο να πετάξει το Ελληνικό Φάρμακο έξω από τη φαρμακευτική αγορά. Τυπικά, η πρόθεση είναι να επιτευχθεί η μεγαλύτερη δυνατή εξοικονόμηση, διενεργώντας διαγωνισμούς σε πανελλήνιο επίπεδο. Αντί για αυτό όμως, το μόνο που επιτυγχάνεται είναι η δημιουργία μονοπωλιακού καθεστώς ανά δραστική ουσία και η διακινδύνευση της υγείας των ασθενών, αλλά και της επιβίωσης της εγχώριας φαρμακοβιομηχανίας. Με το πλαίσιο διαγωνισμών που εφαρμόζεται, ευνοείται το dumping τιμών από ξένους προμηθευτές, οι οποίοι αφού κερδίσουν το διαγωνισμό, συχνά αδυνατούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους και αφήνουν τα νοσοκομεία μας χωρίς σημαντικότατα σκευάσματα για την υγεία ή ακόμα και τη ζωή των ασθενών. Ταυτόχρονα, στραγγαλίζεται η Ελληνική Φαρμακοβιομηχανία και βγαίνει εκτός αγοράς προς χάριν ξένων προμηθευτών, ακόμα κι αυτών που αποδεδειγμένα αδυνατούν να καλύψουν τις ανάγκες προμήθειας των νοσοκομείων. Έτσι, ο κίνδυνος ελλείψεων στα νοσοκομεία ή και προμηθειών φαρμάκων αμφιβόλου ποιότητας είναι ιδιαιτέρως μεγάλος, πράγμα αδιανόητο για ευρωπαϊκή χώρα στον 21ο αιώνα.
Αν δεν αλλάξει άμεσα το καθεστώς των διαγωνισμών, είναι μαθηματικά βέβαιο πως θα προκληθούν αξεπέραστα προβλήματα τόσο στα νοσοκομεία, όσο και στη λειτουργία της Ελληνικής Φαρμακοβιομηχανίας. Είναι αδιανόητη πολιτική απόφαση να αποκλείονται πρακτικά από τους διαγωνισμούς τα Ελληνικά Φάρμακα, τα οποία είναι και ποιοτικά και οικονομικά για το Σύστημα Υγείας, προς όφελος ξένων προμηθευτών. Ακόμα και το επιχείρημα της εξοικονόμησης καταρρέει, όταν στην εξίσωση βάλουμε την προστιθέμενη αξία των Ελληνικών Φαρμάκων, όπως οι επενδύσεις, η συνεισφορά στο ΑΕΠ και στις εξαγωγές και φυσικά οι θέσεις εργασίας, που κινδυνεύουν να χαθούν αν δεν αντιστραφεί άμεσα αυτή η πολιτική.
Η Ελληνική Φαρμακοβιομηχανία μπορεί μέσα στα επόμενα 5 χρόνια να συμβάλλει αποφασιστικά στους εθνικούς στόχους του 2020 και να υπερδιπλασιάσει την προστιθέμενη αξία του Ελληνικού Φαρμάκου για τη χώρα. Να συνεισφέρει στην αντιστροφή του αρνητικού πρόσημου των ελληνικών εξαγωγών και να καλύψει ένα σημαντικό κομμάτι στο έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου. Μπορεί ακόμα να πραγματοποιήσει νέες επενδύσεις, να συνεισφέρει περαιτέρω στην αύξηση του ΑΕΠ και φυσικά να δημιουργήσει τουλάχιστον 3.000 νέες θέσεις εργασίας. Είναι ώρα η Κυβέρνηση και προσωπικά ο Πρωθυπουργός να πάρουν θέση και να αποφασίσουν αν όλα αυτά τα θέλουν για τη χώρα. Αν η απάντηση σε όλα αυτά είναι «ΝΑΙ», τότε πρέπει άμεσα να αντιστρέψουν την κατεύθυνση αυτής της πολιτικής και να σταματήσουν τον πόλεμο προς την εγχώρια παραγωγή φαρμάκου.